Jazz, rock, blues, progressieve muziek, wereldmuziek: dat zijn allemaal omschrijvingen die bruikbaar zijn om de sound van de Italiaanse muzikant Emiliano Deferrari te definiëren. Deze muzikale kameleon werd in 1977 in de Italiaanse havenstad Genua geboren, maar in 2014 verhuisde hij met hebben en houden naar Brussel om daar zijn nummers op te nemen en op plaat uit te brengen.

Gemakkelijke muziek kunnen we zijn werk echter niet noemen want het is voortdurend een veelvuldig experimenteren met geluiden en klanken.

Emiliano Deferrari nam zijn eerste soloplaat op in 2005 en hij noemde ze “SO_LO”. Daarna kwam hij met diverse muzikale projecten op de proppen die onder de namen ‘The Loop Duo’ en ‘Nanaue’ werden uitgebracht. In 2018 verscheen zijn laatste album “Monty” en daar is nu een opvolger voor klaargestoomd. Voor dit vier tracks bevattende album werkte Emiliano Deferrari samen met Marco Machera, een Italiaanse singer-songwriter die in zijn thuisland sinds 2012 ook al een drietal albums heeft uitgebracht die zich ook in de experimentele sfeer bevonden.

Op deze nieuwe improvisatieplaat brengt het duo dus simpelweg vier genummerde tracks die allemaal onder de noemer progressief en experimenteel thuishoren. De cd begint met de meer dan 16 minuten durende soundscape “Quattro” (4) met heel veel percussiegeluiden die op een reeks obscure instrumenten gespeeld lijken te worden. De tweede track is het ook zeer speciaal klinkende “Sei” (6 - zie video) waarin vooral strijkinstrumenten als viool en cello voor het geluid moeten zorgen. Ook de tracks “Sette” (7) en het meer dan 9 minuten durende “Tre” (3) lijken een chaotische opeenstapeling van allerlei geïmproviseerde kakofonische geluiden. Wij hebben toch wel wat moeite met deze cd, maar misschien denkt u daar terecht wel anders over.

(valsam)